بررسی میزان حساسیت چو ب های به کاررفته در بناهای تاریخی یزد و نسبت آنها با تغذیۀ موریانۀ زیرزمینی

چوب و نی در زمرۀ اولین مصالح در ساختمان سازی بوده است. استفاده از این مصالح از دیرباز به جهت سهولت دسترسی، سبکی، مقاومت فشاری، کششی و برشی، اتصالات ساده، نصب سریع و غیره رواج داشته است. ویژگی های فوق باعث شده است که چوب در میان مصالحی که جهت ساختمان سازی به کار می روند دارای ارزش ویژه ای باشد. خصوصاً کاربرد آن در سقف بنا حایز اهمیت است. آنچه که استفاده از چوب را در بسیاری موارد در فلات ایران محدود کرده است، کمبود و نیز آسیب پذیری آن در برابر آفات و بیماری هاست. در قسمت مرکزی ایران به علت اقلیم حاکم بر آن، موریانه ها مهم ترین آفت بناهای خشتی و سازه های چوبی هستند. بدین منظور آزمایشی میدانی برای بررسی ترجیح غذایی موریانه ها )با توجه به گونه های چوب مورد استفاده در بناهای تاریخی( طراحی و در حسینیۀ چهارمنار به اجرا درآمد. در این بررسی چهار گونه چوب )گردو، چنار، کاج، زبان گنجشک( را که بیشتر در بناهای تاریخی به کار گرفته شده اند آزمایش کردیم. این آزمایش در قالب طرح کاملاً تصادف (۴تیمار در ۸ تکرار( در زمینی به مساحت ۴۰۰ متر مربع انجام شد و مقایسۀ میانگین ها، نشان داد که گردو و چنار در یک گروه، زبان گنجشک در گروه دوم و کاج  که هیچ مورد تغذیه قرار نگرفته  در گروه سوم قرار دارند. همچنین آمارهایی از تعداد ایستگاه هایی که در آنها تغذیه صورت گرفته در هر بازدید مشخص شده است.